کتاب «کلیله و دمنه» نوشته ابوالمعالی نصرالله منشی تصحیح و توضیح مجتبی مینوی طهرانی / انتشارات هیرمند

کتاب «‌‌کلیله و دمنه» از جمله کتاب‌های دانش و حکمت است که مردمان خردمند قدیم گرد آورده‌اند و برای فرزندان خود به میراث گذاشته‌اند. در قرون متمادی این کتاب را گرامی می‌داشتند و از حکمت‌های عملی و آداب زندگی و زبان آن می‌آموختند. اصل این کتاب به هندی به نام پنجه تنتره بوده و در ۵ باب فراهم آمده است. برزویه طبیب مروزی در عصر انوشیروان پادشاه ساسانی این کتاب را به پارسی درآورده و تعدادی باب و حکایت را هم بر آن اضافه کرد. در دوره اسلامی ابن‌المقفع آن را از پارسی به عربی ترجمه کرده و نام کلیله و دمنه را برای آن برگزید. از این کتاب ترجمه‌های دیگری هم صورت گرفته و در عصر سامانی رودکی نخستین شاعر پارسی‌گو آن را به نظم درآورد. در عهد بهرام شاه غزنوی، ابوالمعالی نصرالله، منشی دیوان او بار دیگر این کتاب را به نثر فارسی ترجمه کرد و آن کتابی است که اکنون به دست ما رسیده است. نصرالله منشی‌ در این ترجمه چندان مقید به متابعت از اصل نبوده و از این کتاب، ترجمه و نگارشی آزاد کرده است. او کتاب را بهانه‌‌ای کرده برای انشای کتابی به فارسی که معرف هنر و قدرت او در نویسندگی باشد. کتاب‌ حاضر را محقق برجسته و فاضل، مجتبی مینوی تصحیح انتقادی کرده است و به گفته خودش در صدد این نبوده است که انشای نصرالله منشی را به صورتی درآورد که به سبک تحریر فارسی امروزی و اصطلاحات جاری این عصر نزدیک باشد، بلکه خواسته از میان وجوه مختلفی که در نسخ دیده می‌شود، آن را ضبط کند که به اعتقاد خود و به دلایلی که ذکر می‌کند، نوشته نصرالله منشی بوده باشد. مصحح و شارح کتاب برای تفهیم دانشجویان و علاقه‌مندان، همچنین به شرح و توضیح عبارات و نوشتن معانی لغات و دادن ترجمه آیات و احادیث و امثال و توضیح قواعد پرداخته‌ است.
کتاب «کلیله و دمنه» را ابوالمعالی نصرالله منشی نوشته و مجتبی مینوی طهرانی تصحیح و شرح کرده و انتشارات هیرمند به سال ۱۳۹۸ در ۴۲۴ صفحه برای پنجمین بار منتشر کرده است.