کتاب «ابله» نوشته فئودور داستایوسکی ترجمه نسرین مجیدی / انتشارات روزگارthe idiot

کتاب «ابله» از معروف‌ترین رمان‌های نویسنده‌ سرشناس روس فئودور داستایوسکی است که در سال ۱۸۶۹ منتشر شد. او در رمان «ابله» به شکلی بسیار واقع‌گرایانه به موشکافی شرایط جامعه و شخصیت‌های داستان پرداخته است. در این کتاب با یک واقع‌گرایی محض رو‌به‌رو هستیم که آن را به یکی از خاکستری‌ترین آثار ادبیات جهان تبدیل کرده است. فئودور داستایوسکی سرنوشت جهان را از طریق سرنوشت مردمانش درک می‌کند. این دیدگاه رایج ملی‌گرایان بزرگ است که بر این باور بودند که انسانیت تنها با میراث ملی می‌تواند پیشرفت کند. شکوه و عظمت این رمان از طریق وابستگی متقابل قوانین متافیزیکی‌ای که به طور کلی بر پیشرفت جوامع حاکم‌اند با آن دسته از قوانین حاکم بر ملت نشان داده می‌شود. یادداشت‌های داستایوسکی در سال 1867 نشان می‌دهد که او داستان و شخصیت‌های متفاوتی برای این رمان طرح کرده بود، تا اینکه سرانجام به ایده اولیه خود یعنی به تصویر کشیدن انسانی خوب و معصوم برگشت و کتاب را بر همین اساس نوشت. پرنس مشکین، آخرین فرزند یک خاندان بزرگ ورشکسته، پس از اقامتی طولانی در سوئیس برای معالجه بیماری، به میهن خود بازمی‌گردد. بیماری او افسردگی عصبی است ولی در واقع مشکین دچار نوعی جنون شده است که نمودار آن بی‌ارادگی مطلق است. به علاوه، بی‌تجربگی کامل او در زندگی، اعتماد بی‌حدی به دیگران در وی پدید آورد. داستان از جایی آغاز می‌شود که او در کوپه قطار، با دو مسافر دیگر کوپه قطار آشنا می‌شود. مشکین، در پرتو وجود راگوژین، همسفر خویش، فرصت می‌یابد که نشان دهد برای مردمی واقعاً نیک، در تماس با واقعیت، چه ممکن است پیش آید. روگوژین این جوان گرم و روباز و با‌اراده، به سابقه هم‌حسی باطنی و نیاز به ابزار مکنونات قبلی، در راه سفر سفره دل خود را پیش مشکین، که از نظر روحی نقطه مقابل اوست، می‌گشاید. روگوژین برای او عشق قهاری را که نسبت به ناستازیا فیلیپونیا احساس می‌کند باز می‌گوید.
کتاب «ابله» را فئودور داستایوسکی نوشته و نسرین مجیدی ترجمه کرده و انتشارات روزگار به سال 1398 در 920 صفحه برای پنجمین بار منتشر کرده است.