کتاب «زبان‌شناسی و ادبیات» ترجمه کورش صفوی / انتشارات هرمس

پیشرفت سریع دانش زبان‌‌شناسی به ویژه زبان‌‌شناسی ساخت‌گرا در قرن حاضر به فراهم آوردن امکاناتی جدید برای مطالعه زبان و ادبیات انجامیده است. حاصل پژوهش‌هایی از این دست در زمینه‌ زبان به شکل مجموعه‌ای از دستورهای ساختاری در اختیار ماست. با وجود اینکه استفاده از ویژگی‌های ساخت‌گرایی برای پژوهش در ادبیات هنوز در مراحل اولیه محسوب می‌شود، اما نتایج چشمگیری تا کنون داشته است. نخستین کسانی که در این مسیر قدم برداشتند، معتقد بودند که برای ادبیات به صورت عام و هر کدام از گونه‌های ادبی به صورت خاص باید دلیلی زبان‌شناختی یافت؛ چون به نظر می‌رسد که استفاده از روش‌های مختلفی مانند بدیع، عروض و قافیه در قالبی مشخص قابل توجیه نیست. کورش صفوی زبان‌شناس مطرح و نام‌آشنای ایرانی است که هر کدام از آثار وی از نظر پژوهشی ارزش بالایی دارد؛ بنابراین اگر به آثار پژوهشی در زمینه‌ ادبیات فارسی و زبان‌‌شناسی علاقه دارید، بدون شک مطالعه‌ این کتاب برایتان تجربه‌ جالبی خواهد بود. کورش صفوی در مجموعه مقالات گردآوری‌شده در کتاب «زبان‌شناسی و ادبیات» برای یافتن پاسخ به این پرسش که چگونه می‌توان فنون ادبی را در یک نظام طبقه‌بندی کرد؟ تلاش می‌کند. زبان‌شناسان در این نکته هم‌نظرند که زبان در گام نخست ابزار ایجاد ارتباط است. در هر ارتباط پیامی از سوی گوینده به مخاطب ارسال می‌شود. این پیام به کمک مجموعه‌ای از واژه‌های یک زبان که بر روی محور همنشینی قرار گرفته‌اند، انتقال می‌یابد. همنشینی واژه‌ها بر روی این محور تابع قواعدی است و حاصل این همنشینی، برای اطلاعی است که از طریق پیام انتقال می‌یابد و از طریق گزاره‌های انباشته در ذهن مخاطب محک زده می‌شود. حال اگر به هر طریق، پیام به شکلی انتقال یابد که ارزشش بیش از بار اطلاعی‌اش باشد، توجه به سمت خود پیام معطوف خواهد شد. در چنین شرایطی به قلمرو نقش ادبی زبان گام نهاده‌ایم.
کتاب «زبان‌شناسی و ادبیات» را کورش صفوی ترجمه کرده‌‌ و انتشارات هرمس به سال 1399 در 304 صفحه برای پنجمین بار منتشر کرده است.