کتاب «‌‌‌‌‌‌‌‌گزیده غزلیات شمس تبریزی» سروده مولانا جلال‌الدین محمد بلخی با مقدمه توفیق سبحانی و تذهیب و نقاشی محمدباقر آقامیری / انتشارات خانه فرهنگ و هنر گویاGhazals of shams tabriz

غزل در اصطلاح شعری را گفته‌اند که در بیان احوال درونی گوینده و راز و نیازهای عاشقانه، مرکب از ۷ تا ۱۴ بیت باشد و گاه کمتر یا بیشتر، همه بر یک وزن و یک قافیه، ولی مولانا جلال‌الدین در دیوان غزلیات شمس این الگو را نادیده گرفته است. غزل‌هایی در ۹۲ بیت، ۴۸ بیت و ۴۷ بیت دارد و البته غزل ۴ بیتی هم دارد. در کلیات شمس تبریزی در نسخه تصحیح مرحوم فروزانفر ۳۲۶۰ غزل، و در نسخه قونیه ۳۲۲۹ غزل درج شده است. در دیوان شمس بعضی غزل‌ها تخلص ندارد، در بعضی خمش، خاموش، خامش، خمش کن آمده که تخلص مولاناست. حدود صد غزل یا کمتر با تخلص به نام حسام‌الدین زرکوب و بقیه به نام شمس، شمس تبریزی، و شمس‌الحق تبریز است. مولانا غزل‌داستان هم سروده و در طول غزل حکایتی را به کمال نقل کرده است. مولانا در مثنوی پیرو است اما در دیوان شمس جای انگشت نهاندن نیست، زیرا مخاطبی از غیر نیست. مثنوی سخن توأم با دلیل و برهان است، اما در دیوان شمس استقرا و استدلال راه ندارد. کلام مولانا را باید خواند و به زبان و شیوه بیان او عادت کرد. کتاب «‌‌‌‌‌‌‌‌گزیده غزلیات شمس تبریزی» اثری نفیس است که از روی نسخه قونیه که میان سال‌های ۷۶۸ تا ۷۷۰ کتابت شده، نوشته شده است. مینیاتورها و تذهیب آن اثر دست هنرمند مسلم این فن، استاد محمدباقر آقامیری است و توفیق سبحانی هم مقدمه مفصل و محققانه‌ای بر آن نوشته که در فهم ابیات به خواننده کمک می‌کند.
کتاب «‌‌‌‌‌‌‌‌‌گزیده غزلیات شمس تبریزی» را جلال‌الدین محمد بلخی سروده و توفیق سبحانی مقدمه‌نویسی کرده و محمدباقر آقامیری تذهیب و نقاشی کرده و انتشارات خانه فرهنگ و هنر گویا به سال ۱۴۰۱ در ۲۹۴ صفحه برای اولین بار منتشر کرده است.