کتاب «‌‌دشنام» نوشته سید محسن امامیان / انتشارات کتاب جمکران

یکی از انواع ادبیات داستانی، قصه‌ها و داستان‌های تاریخی و مذهبی است. داستان‌های پیشینیان مجموعه‌ای از پر‌ارزش‌ترین تجربیات است. داستان‌های تاریخی و دینی از باارزش‌ترین نوع داستان‌ها به شمار می‌رود. داستان تاریخی و دینی زمانی از ارزش بیشتری برخوردار می‌شود که خالی از خرافات، دروغ‌پردازی و تملق باشد. یکی از امتیازات قصه‌های تاریخی و دینی آن است که ریشه در تاریخ و فرهنگ و دین دارد. داستان‌های قرآنی و داستان‌های پیامبران و داستان‌های ائمه(ع) و صحابه از جمله داستان‌های مفیدی هستند که تأثیر فراوان بر اندیشه و رفتار خواننده یا شنونده دارند.‌ تمرکز اصلی این آثار داستانی، مسائل مربوط به مذهب و تأثیرات آن در زندگی شخصیت‌های داستان است. بسیاری از نویسندگان رمان‌های تاریخی و مذهبی با استفاده از خلاقیت خود، داستانی جذاب و خیالی را در دل حوادث مهم تاریخی گنجانده‌اند. مطالعه‌ این کتاب‌ها، علاوه بر سرگرم کردن مخاطب برای ساعاتی طولانی، او را با رویداد‌های مهم تاریخ و مذهبی نیز آشنا می‌سازد. محسن امامیان در کتاب «‌‌دشنام» یک داستان تاریخی را بازسازی کرده است. زمان داستان مربوط می‌شود به سال ۴۱ هجری؛ یعنی زمانی که معاویه بر آن شد تا بدعت «دشنام» به علی بن ابی‌طالب را به سنتی پایدار تبدیل کند. به همین دلیل پیک‌ها و پیام‌هایی پی‌درپی برای بلاد و امارات تحت سیطره خود می‌فرستاد و از آنان می‌خواست این بدعت را آغاز کنند. این بدعت تا زمان هشام ادامه دارد ولی به فرمان او این بدعت سیئه خاتمه می‌یابد و دشنام به حضرت علی(ع) پایان می‌گیرد.
کتاب «دشنام» را سید محسن امامیان نوشته و انتشارات کتاب جمکران به سال ۱۴۰۱ در ۱۵۰ صفحه برای اولین بار منتشر کرده است.