کتاب «‌‌‌‌‌‌‌‌سینما‌های تهران» گردآوری داود قهردار با مقدمه احمد مسجدجامعی / انتشارات خانه فرهنگ و هنر گویاTehran cinemas

درباره شکل‌گیری سینما به عنوان یکی از نمادهای تجدد در ایران، گزارش‌های چندی در خاطرات اهل ادب و هنر آمده است. سینما در ایران و تهران در آغاز اشرافی بود و فقط پادشاهان و درباریان و بزرگان و اعیان خود حق استفاده از آن را داشتند. اولین کسی که برای عمومی شدن سینما گام برداشت میرزا ابراهیم‌خان صحاف‌باشی، معلم زبان دارالفنون بود. در دوره پهلوی پرداختن به سینما و سینماسازی با سیاست‌های تجددخواهانه هماهنگی داشت. آنچه در دوره پهلوی اول به سرمایه‌گذاری دولت برای رونق سینما افزود، کشف حجاب بود. با ملی شدن صنعت نفت و افزایش سهم ایران از فروش نفت، رفته‌رفته سینماسازی در تهران اوج گرفت. فضای پس از انقلاب سفید در تهران، سینماسازی را تحت تأثیر قرار داد. در دهه ۵۰ خورشیدی تلویزیون رفته‌رفته به خانه‌ها وارد شد و رغبت خانواده‌ها به سینما کمتر شد. این موضوع باعث تعطیلی یا تغییر کاربری برخی سینماها شد. با وقوع انقلاب اسلامی ساخت سینما در تهران متوقف شد و برخی از آن‌ها مصادره شدند و سینما بار دیگر از رونق افتاد. در دهه ۷۰ شهرداری با ساخت فرهنگ‌سراهایی چون اندیشه، خاوران، بهاران و بهمن و نمایش فیلم در آنجا، به برپا ماندن سینما کمک کرد. دهه ۹۰ نیز در ادامه همان سیاست‌ها، مجتمع‌های تجاری بزرگ چون کورش و چارسو و ایران‌مال با چندین سالن کوچک و متوسط و بزرگ باعث رونق دوباره سینماها شدند. کتاب «‌‌‌‌‌‌‌‌سینما‌های تهران» از این جهت درخور ستایش است که به تاریخچه سینماها در تهران می‌پردازد و نکات ارزنده‌ای را پیرامون آن بیان می‌کند. داود قهردار مطالب کتاب را با تصاویر متعدد و رنگارنگ مستند ساخته است.
کتاب «‌‌‌‌‌‌‌‌‌سینما‌های تهران» را داود قهردار گردآوری و عکاسی کرده و احمد مسجدجامعی مقدمه‌نویسی کرده و حسن حیدری و فرزاد گمار ویرایش کرده‌اند و انتشارات خانه فرهنگ و هنر گویا به سال ۱۴۰۰ در ۴۸۵ صفحه برای اولین بار منتشر کرده است.