کتاب «اول شخص مفرد» نوشته هاروکی موراکامی ترجمه سمانه تیموریان / انتشارات روزگارthe first person

هر هشت قصه‌ کتاب «اول شخص مفرد» از منظر اول شخص روایت می‌شوند و این چیزی است که در آثار قبلی موراکامی کمتر به آن برخورده‌ایم. اگرچه داستان‌ها حال و هوایی شبیه به هم دارند، با این حال می‌توان هر یک از آن‌ها را به طور مستقل نیز خواند. می‌توان گفت که پا گذاشتن به جهان داستان‌های گردآمده در کتاب «اول شخص مفرد» مستلزم آمادگی برای غافلگیر شدن و به تردید ‌افتادن است. در این اثر کمتر می‌توان نشانی از قطعیت یافت؛ نشانه‌ها و مکان‌ها و آدم‌ها، از نوعی بی‌هویتی برخوردارند که نمونه‌اش را تنها در بهترین کارهای موراکامی می‌توان دید. می‌خواهم داستان زنی را برایتان تعریف کنم. فقط موضوع این است که درباره‌اش تقریباً هیچ نمی‌دانم؛ حتی اسمش را به یاد نمی‌آورم یا چهره‌اش را. شرط می‌بندم او هم مرا به‌ خاطر نمی‌آورد. اولین بار که او را دیدم، دانشجوی سال دوم دانشکده بودم و حدس می‌زنم او هم 25 سالی داشت. هر دو نیمه‌وقت در جایی کار می‌کردیم. 19 سالم که بود، اصلاً از احوال درونی خودم آگاه نبودم، چه برسد به احوال درونی دیگران. با وجود این احساس می‌کردم از عملکرد غم و شادی سر درمی‌آورم. ولی آنچه هنوز از درکش عاجز بودم، وجود هزاران پدیده‌ای بود که در فاصله میان غم و شادی وجود داشت و اینکه چه رابطه‌ای بینشان برقرار است؛ بنابراین همواره مضطرب و درمانده بودم. در این حد مطمئن هستم که شعر تانکا می‌سرود و یک کتاب شعر هم منتشر کرده بود؛ البته نمی‌شود گفت منتشر کرده بود، چون در حد جزوه‌ای بود که هیچ‌وقت به مرحله انتشار کتابی درست ‌وحسابی نرسید. از آن کتاب‌هایی نبود که صفحات چاپی دارند و با جلد ساده به هم دوخته و صحافی شده‌اند، اما بسیاری از اشعار این مجموعه به‌ طرز عجیبی به‌ یادماندنی بودند. موضوع بیشتر اشعارش عشق بین زن و مرد یا مرگ بود.
کتاب «اول شخص مفرد» را هاروکی موراکامی نوشته و سمانه تیموریان ترجمه کرده و انتشارات روزگار به سال 1401 در175 صفحه برای اولین بار منتشر کرده است.