کتاب «شاهنامه فردوسی به نثر پارسی سره / جلد سوم» بازنویسی میترا مهر‌آبادی / انتشارات روزگار

تعداد ابیات شاهنامه اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی (بزرگ‌ترین حماسه‌سرای تاریخ ایران و یکی از برجسته‌ترین شاعران جهان) را بین سی و پنج تا شصت هزار بیت گفته‌اند و یکی از بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین حماسه‌های جهان است که سرودن آن چیزی قریب به سی سال زمان برد. درون‌مایه‌ این اثر برجسته‌ ادبی از اسطوره‌ها، افسانه‌ها و تاریخ ایران از ابتدا تا فتح کشور به دست اعراب در قرن هفتم تشکیل شده که در طی چهار نسل پادشاهی پیشدادیان، کیانیان، اشکانیان و ساسانیان رخ داده است. هنگامی که دانش و ادبیات در ایران به زبان عربی بودند، حکیم فردوسی با سرودن شاهنامه تأثیر بسیاری در استحکام زبان پارسی داشت. یکی از منابع مهمی که فردوسی برای سرودن شاهنامه از آن بهره برد، شاهنامه منثور ابومنصوری بود. شاهنامه تأثیر زیادی در ادبیات جهان گذاشته است و شاعران بزرگی مانند گوته و ویکتور هوگو آن را تحسین کرده‌اند. شاهنامه بزرگ‌ترین و یکی از مهم‌ترین اثر به زبان فارسی شناخته شده و به بیشترین زبان‌های زنده ترجمه شده است. در صفحه 25 از کتاب «شاهنامه فردوسی به نثر پارسی سره / جلد سوم» می‌خوانیم: «شاپور شاه را یک پسر خردمند و خردسال به نام بهرام بود. بهرام شاه خردمند و شایسته، چندی سوگ پدر را نگاه داشت. چون بر آن جایگاه بزرگی و تخت شاهنشاهی بنشست، گفت: بدانید که هر شاهی که دادگر باشد، آن گنج را از دست نخواهد داد. ایزد پاک ما را خشنود و دل بداندیش پر از دود بادا. همه دانش از آن یزدان است و ما بندگانی هستیم که هم کاهنده و هم فزاینده‌ایم. لیک یزدان دادگر و راستکار است».
کتاب «شاهنامه فردوسی به نثر پارسی سره / جلد سوم» را میترا مهرآبادی بازنویسی کرده و انتشارات روزگار به سال 1400 در 784 صفحه برای ششمین بار منتشر کرده است.