کتاب «‌‌سوره آفلین» نوشته ابراهیم اکبری دیزگاه / انتشارات شهرستان ادب

در گونه‌شناسی ادبیات فارسی به مجموعه‌ای از دل‌نوشته‌ها، شعرها، داستان‌ها و قصه‌هایی که درباره انقلاب ۱۳۵۷ ایران نوشته شده است، ادبیات انقلاب گفته می‌شود. درون‌مایه این آثار غالباً فرهنگ اسلامی و انقلابی، اندیشه‌های امام خمینی(ره)، فضای انقلابی و معنوی جامعه در سال ۵۷، شور و نشاط جامعه در این دوره و وقایع و حوادثی است که در این سال پرالتهاب در جامعه ایران رخ داد. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های ادبیات انقلاب، مردمی بودن آن است. این گونه ادبی به باورها و اعتقادات مردم و دیدگاه‌های دینی و ملی آنان احترام می‌گذارد و خود را در برابر مشکلات، دغدغه‌ها و رنج‌های قشرهای فرودست جامعه مسئول می‌بیند و به‌ دلیل همین ویژگی، مخاطبان خود را از میان مردم برمی‌گزیند و برای ارتباط با مردم از زبان و بیانی نزدیک به آنان بهره می‌برد. این گونه آثار عمدتاً سعی دارند جنبه‌ای از وقایع آن دوره تاریخی را به تصویر بکشند و تحولات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی جامعه را به مخاطب امروزی نشان دهند. نویسندگان این گونه ادبی همواره از دردهای مردم سخن گفته و در این زمینه با آنان همدلی کرده‌اند و برخی از آنان به همین دلیل در سال‌های پیش از انقلاب شکنجه و به زندان و تبعید محکوم شده‌اند. ابراهیم اکبری دیزگاه در رمان «‌‌سوره آفلین» بخشی از وقایع این دوره را در قالب داستان خلیل و پسرش بازگو می‌کند. «‌‌سوره آفلین» داستان مردی به نام خلیل حجّتی را روایت می‌کند که در شب ۱۲ بهمن ۵۷ در خیابان‌های پرآشوب تهران دنبال پسر گمشده‌اش اسماعیل می‌گردد. او مرتب‌ به مردم انقلابی سفارش می‌کند که کمی آرام‌تر انقلاب کنند، اما کسی صدای او را نمی‌شنود. کتاب با خواب خلیل آغاز می‌شود؛ خوابی که در حقیقت چکیده رمان است.
کتاب «سوره آفلین» را ابراهیم اکبری دیزگاه نوشته و ندا ابن‌علی ویرایش کرده و انتشارات شهرستان ادب به سال ۱۳۹۹ در ۲۷۲ صفحه برای اولین بار منتشر کرده است.