کتاب «زبان و اندیشه» نوشته نوام چامسکی ترجمه کورش صفوی / انتشارات هرمسlanguage and mind

نوام چامسکی زبان‌شناس، فیلسوف آنارشیست و نظریه‌پرداز آمریکایی است. از او به‌عنوان پدر زبان‌شناسی نوین یاد می‌شود. نظریه معروف او دستور زایشی – گشتاری است که در دهه ۶۰ میلادی، انقلابی در زبان‌شناسی معاصر ایجاد کرد. مقالات و کتاب‌های نوام چامسکی آغازگر پژوهش‌های نوینی در عرصه روان‌شناسی زبان شد. «زبان و اندیشه» شکل مکتوب بحثی است که به سال ۱۹۹۳ در میزگردی با حضور نوام چامسکی، برگزار شد. قرار بر این بود تا ابتدا نوام چامسکی طرح خود را درباره «زبان و اندیشه» در قالب مقاله‌ای بیان کند و سپس به ترتیب، آکیل بیلگرامی، جورج میلر و جیمز شوارتس دیدگاه‌های خود را درباره آرای چامسکی بیان کنند و در پایان، چامسکی پاسخ‌گوی سؤالات آنان باشد. برگزاری این میزگرد بر عهده بنیاد راسل سیج بوده و اریک وانر، مدیر بنیاد، ریاست این جلسه را نیز بر عهده داشته است. چامسکی در این میزگرد مسائلی را مطرح کرده که بسیار ارزشمندند، از جمله مخالفت با روشی که پس از آن‌چه به اصطلاح انقلاب در علم شناخت نامیده می‌شود، در زبان‌شناسی و روان‌شناسی متداول گشت و جالب این‌جاست که اکثریت این افرادی که به گفته او به بیراهه رفته‌اند، پیروان متعصب روش ابداعی خود او بوده‌اند. وی، در بخش پایانی، از پاسخگویی به چند پرسش عمده، به‌ ویژه پرسش آکیل بیلگرامی درباره روش تحلیل معنی طفره می‌رود، در حالی که به اعتقاد نگارنده این سطور آن‌چه در اصل عامل پیوند میان «زبان و اندیشه» است، همانا معنی است، زیرا به نظر نمی‌رسد دست‌کم در حال حاضر و بر اساس شناخت موجود، بتوان ادعای دیگری را جز این مطرح ساخت که اندیشه چیزی جز عمل لایه معنایی زبان نیست.
کتاب «زبان و اندیشه» را نوام چامسکی نوشته‌ و کورش صفوی ترجمه کرده و انتشارات هرمس به سال 1400 در 100 صفحه برای هفتمین بار منتشر کرده است.