کتاب «اُسکار و خانم صورتی» نوشته اریک امانوئل اشمیت ترجمه معصومه صفایی‌راد / انتشارات کتابستان معرفت

کتاب «اسکار و خانم صورتی» که به عقیده برخی، بهترین اثر اریک امانوئل اشمیت است، در ایران بارها به دست مترجمان گوناگون ترجمه شده است. ظاهراً بهترین ترجمه این اثر که مترجم در آن بسیار تلاش کرده احساس نویسنده اصلی و زبان کودکانه آن را به طور کامل منتقل کند، ترجمه معصومه صفایی‌راد است. اسکار پسر ۱۰ ساله‌ای است که سرطان دارد و ۱۲ روز از زندگی‌اش باقی مانده است، که همراه با پرستار داوطلبی به نام‌ خانم صورتی یا مامی رز که از پیرترین پرستارهای بیمارستان است، در بیمارستان کودکان زندگی می‌کند. خانم صورتی که فردی بازنشسته است، هنوز هم به صورت داوطلبانه با این گروه همکاری می‌کند. پس از اینکه پیوند مغز استخوانش شکست می‌خورد، او خود را محکوم به شکست می‌بیند. او درباره مرگ که پیش روی اوست برای خانواده و کارمندان صحبت می‌کند. مامی رز پیشنهاد می‌کند به خدا نامه‌هایی بنویسد که در آن‌ها «حس کردن هر روز زندگی‌اش» را درخواست کند. روز بعد، والدین اسکار به بیمارستان می‌آیند و از طریق دکتر دوسلدورف می‌فهمند که اسکار فقط تا ۱۲ روز دیگر زنده می‌ماند. بر اثر غم زیاد، آن‌‌ها حتی نمی‌خواهند پسرشان را ببوسند. اسکار که این گفت‌وگو را می‌شنود، عصبانی است و آن‌ها را ترسو می‌نامد. او دیگر نمی‌خواهد والدینش را ببیند. در پایان روز، مامی رز برای ملاقات اسکار پیش او می‌آید و به او می‌گوید که اجازه دارد برای ۱۲ روز آینده با او ملاقات کند. او بازی‌ای را اختراع می‌کند که به او اجازه می‌دهد از زندگی در تمام سنین زندگی لذت ببرد و در آن هر روز برای او ۱۰ سال طول می‌کشد. اسکار می‌پذیرد و در نامه خود به خدا و از وی می‌خواهد که با او دیدار کند.
کتاب «اُسکار و خانم صورتی» را اریک امانوئل اشمیت نوشته و معصومه صفایی‌راد ترجمه کرده و انتشارات کتابستان معرفت به سال ۱۴۰۰ در ۸۰ صفحه برای چهارمین ‌بار منتشر کرده است.