کتاب «زیبایی‌شناسی خورد و خوراک» ترجمه کاوه بهبهانی / انتشارات کرگدن

آیا غذا از آن حیث که وارد کام آدمی می‌شود و با دستگاه چشایی او درگیر می‌شود هنر است؟ آیا هنر مربوط به حس چشایی یا ذائقه داریم؛ هنری که آدمی با کام خود هنر بودن آن را تشخیص بدهد؟ آیا می‌توان گفت برخی غذاها به لحاظ چشایی هنر هستند؟ الیزابت تلفر در مقاله «غذا در مقام هنر» استدلال می‌کند که در کنار تجربه‌های بصری زیبایی‌شناختی از غذا، واکنش زیبایی‌شناختی به مزه و بوی غذا نیز ممکن است. کرولین کورسیمر در مقاله «شعف‌آور، خوش‌مزه، منزجرکننده» شرح می‌دهد که چگونه ممکن است غذایی هم لذیذ باشد و هم منزجرکننده. دیو منرو در مقاله «غذا می‌تواند هنر باشد؟ معضل مصرف» به این نکته می‌پردازد که معضل پیش ‌روی هنر شمردن خوردوخوراک وجود دارد: ممانعت به واسطه مصرف. کوین سوینی در مقاله «آیا ممکن است یک سوپ زیبا باشد؟ پیدایش خوراک‌شناسی و زیبایی‌شناسی غذا» می‌پرسد که آیا می‌توان برخی غذاها را با صفت زیبا بیان کرد؟ گلن کیون در مقاله «علائق غذایی و زیبایی‌شناسی گناه» از غذا خوردن در جمع و حتی از پلشت‌خواری جمعی به عنوان راهی برای تقویت پیوندهای گروهی سخن می‌گوید. راسل پرایبا در مقاله «دیویی، تن‌شناسی و پرورش ذائقه» غذا را محملی برای مراوده میان فرهنگ‌ها می‌داند. این‌ها بخشی از مقالات جمع‌آوری‌شده در کتاب «زیبایی‌شناسی خورد و خوراک» است که به همت کاوه بهبهانی جمع‌آوری و ترجمه شده است. کتاب حاضر دربردارنده مجموعه مقالات فلسفی است که در پاسخ به این پرسش نوشته شده‌اند که آیا غذا می‌تواند هنر باشد. البته در ادبیات کلاسیک زبان فارسی واژه هنر به معنای فضیلت است، اما منظور هنر در این کتاب، هنرهای زیباست؛ البته در این شکی نیست که غذا ممکن است به لحاظ بصری زیبا باشد، اما می‌توان در این تردید کرد که هر چیز زیبایی در گستره هنر بگنجد یا نه.
کتاب «زیبایی‌شناسی خورد و خوراک» را کاوه بهبهانی ترجمه کرده و بابک عباسی ویرایش کرده‌ و انتشارات کرگدن به سال 1400 در 260 صفحه برای اولین بار منتشر کرده است.