کتاب «‌‌دروازه خورشید» نوشته الیاس خوری ترجمه سید حمیدرضا مهاجرانی / انتشارات روزنه

فلسطین زخمی است که همواره از آن خون تازه می‌چکد. فلسطین سرزمین قهرمانان بازگشت و جوانان شعر و شعور و شهادت است. فلسطین سرزمین مردان و زنانی است کشیده و راست‌قامت و بااستقامت. فلسطین ملک شهید است؛ شهیدی که کهکشان شکوهمند تنش از آفاق تا آفاق به نعره درمی‌آید که پژواکی است پراعتماد از بشارت جاودانگی. فلسطین سرزمین شهیدی است که شهادتش هنری است از سر صدق. نوری است که ترجمان بیداری است. شهادتش پیامی است رسا تا آدمی با کمک آن حشمت فراموش‌شده‌اش را بازشناسد و دگربار شولای شوکت ازدست‌رفته‌اش را به دوش اندازد. الیاس خوری در کتاب «‌‌دروازه خورشید» داستانی درباره این سرزمین می‌نویسد. شخصیت اول داستان از سرزمینی حکایت می‌کند که آن را ندیده و فقط چند باری شبانه همراه چریکان به آنجا پا گذاشته است. او می‌گوید این سرزمین شبیه مسیح است، خود مسیح است. در همین سرزمین بود که مسیح صید ماهی را یاد داد و از میان گازران، یاران باوفا و باورمندش را برگزید. برای همین است که نامش را جلیل‌الامم (شکوه ملت‌ها) نهادند. یهودیان پس از ویرانی سرزمینشان به الجلیل گریختند اما ما پس از ویرانی تاریخی‌مان در الجلیل ماندگار شدیم. تفاوت است بین دو پایی که گریخت و سرزمینی دیگر را اشغال نمود و دو پایی که ماند و مقاومت نمود.
کتاب «دروازه خورشید» را الیاس خوری نوشته و سید حمیدرضا مهاجرانی ترجمه کرده و انتشارات روزنه به سال ۱۴۰۰ در ۶۰۸ صفحه برای اولین بار منتشر کرده است.