کتاب «کینو – آگورا: بدن به مثابه شیء سینمایی؛ مرده و زنده» نوشته فرانک کسلر ترجمه حسام‌الدین موسوی ریزی / انتشارات لگاthe body as cinematic thing dead and alive

مجموعه «کینو – آگورا» کوششی بدیع است برای تدقیق مفاهیم و اصطلاحات مهم مطالعات سینمایی. عنوان مجموعه ارجاع یا شاید هم ادای دینی است به اصطلاح «کینو – پراودا» ژیگا ورتوف یا همان سینما – حقیقت که به زعم ورتوف به قدرت پدیدارشناختی، مادی و مشاهده‌گرانه دوربین سینماتوگرافی اشاره داشت. در اینجا اما کینو به آگورا می‌پیوندد؛ واژه‌ای برگرفته از یونان باستان، به معنای مکان گردهم‌آیی، همان مکان مشهوری که تفکر در آنجا متولد شد؛ از این رو مجموعه «کینو – آگورا» بر سویه تفکربرانگیز سینما انگشت می‌گذارد. مجموعه «کینو – آگورا» کم‌گوی اما عمیق، متواضع اما شخصی، ساده اما بحث‌برانگیز است و در کُنه خویش، هم به جست‌وجوی حقیقت ورتوف وفادار است و هم به خصلت جمعی تفکر سقراط. لزلی استرن در کتاب «‌‌کینو – آگورا: بدن به مثابه شی‌ء سینمایی؛ مرده و زنده» در هر گامی که برمی‌دارد صدایی منحصر به فرد و سبک تحریری شخصی و شاعرانه در کار می‌آورد که حاصل فهم دقیق فلسفه مدرن، از جمله مارتین هایدگر و برونو لاتور، و دلدادگی عمیق به همه اشیای سینمایی، اعم از مرده و زنده است. این کتاب به ماهیت شیء‌گونه و فیزیکی بازیگر در انتقال یک مقصود و نیت خاص پرداخته است. لزلی استرن از بازیگرانی که توانایی انطباق با نقش را دارند می‌گوید و نیز زمان‌هایی که ذهنیت و احساس آن‌ها در پیوند نقش نیست و این موضوع سبب غلوآمیز شدن یا شتاب‌زدگی می‌شود و در ضرب‌آهنگ فیلم تغییر ایجاد می‌کند.
کتاب «کینو – آگورا: بدن به مثابه شی‌ء سینمایی؛ مرده و زنده» را لزلی استرن نوشته و صالح نجفی ترجمه کرده و انتشارات لگا به سال ۱۴۰۱ در ۱۰۲ صفحه برای دومین بار منتشر کرده است.