کتاب «در میان تاریکی» نوشته علی اسدی و مهرداد بذرگر / انتشارات هرمس

کتاب «در میان تاریکی» نتیجه خوانشی متفاوت از متون کهن فارسی است. در این مجموعه طرح ساده داستانی از میان پیچیدگی‌های متون کهن بیرون کشیده شده و ضمن حفظ اصالت و زبان متن اصلی، گزیده‌ای از داستان‌ها گرد آمده است. ایجاز مهم‌ترین ویژگی این داستان‌هاست. ایجاز در این داستان‌ها عنصر مشترک با داستان‌هایی است که در قرن بیستم متأثر از سبک مینیمالیسم پدید آمده است. علی اسدی و مهرداد بذرگر گردآورندگان این کتاب، دست به گزینش داستان‌هایی موجز از ادب فارسی زده‌اند. آن‌ها «طوطی‌نامه»، «عجایب المخلوقات و غرایب الموجودات»، «سندبادنامه»، «قابوس‌نامه»، «چهار مقاله»، «گلستان» سعدی، «مرزبان‌نامه»، «اسرار التوحید»، «جوامع الحکایات و لوامع الروایات»، «سیاست‌نامه»، «نوروزنامه»، «فرج بعد از شدت» و «امثال و حکم» را منابع این کتاب قرار داده‌اند و با آوردن قطعاتی مینیمال سعی کرده‌اند رابطه گسسته مخاطب فارسی با ادبیات کلاسیک را تا حدودی بهبود ببخشند. آن‌ها معتقدند همیشه این تصور از ادبیات کلاسیک وجود داشته که آثاری سخت‌خوان و به دور از جذابیت را در اختیار مخاطب قرار می‌دهند. از پدربزرگ‌ها که می‌پرسیم از «کلیله و دمنه» فقط کتک و فلک مکتب‌شان را به یاد دارند و آن‌هایی که کتک را به جان خریده‌اند و کتاب را خوانده‌اند فقط از تمثیل‌ها و اندرزها می‌گویند. به طور کلی می‌توان گفت جایگاه و اهمیت این متون و در عین حال دورافتادگی مخاطب از این آثار، 2 عامل و انگیزه اصلی برای انجام این تحقیق در آثار کلاسیک ادبیات فارسی بود. این متون شناسنامه ادبیات ایران هستند. سرگذشت و غنای ادبی ما از این آثار نشئت می‌گیرد. مثل سرچشمه‌ای می‌ماند که اگر کور شود یا مسیرش را برای حرکت هموار نسازی، به پایین‌دست‌ها نمی‌رسد و قطعاً به خشک‌سالی می‌انجامد.
کتاب «در میان تاریکی» را علی اسدی و مهرداد بذرگر نوشته‌اند و انتشارات هرمس به سال 1393 در 193 صفحه برای اولین بار منتشر کرده است.