کتاب «صوفیان اندلس» نوشته محیی‌الدین ابن‌عربی ترجمه سید رضا فیض / انتشارات هرمس

محیی‌الدین محمد بن علی بن محمد بن‌ العربی طائی حاتمی‌زاده معروف به محیی‌الدین ابن‌عربی پژوهشگر، فیلسوف، عارف و شاعر مسلمان عرب اهل اندلس بود. از ۸۰۰ اثری که به او نسبت داده می‌شود، ۱۰۰ اثر به صورت نسخه اصلی از وی باقی مانده است. آموزه‌های کیهان‌شناسی او در بسیاری از کشورهای اسلامی به جهان‌بینی غالب بدل شد. در این کتاب، از 55 عارف اندلس و دیار مغرب و همچنین سلوک و سیره‌های متفاوت آنان یاد می‌شود. کتاب «صوفیان اندلس» از آن روی اثری مهم محسوب می‌شود که در آن ابن‌عربی آشنایی خود را با نوادری از مردان و زنان هم‌عصرش که با آنان مواجه شده است، ‌شرح می‌دهد و نه تنها مشایخ خود را به ما می‌شناساند بلکه حالت‌های روحی و دشواری نخستین تجربه‌های عرفانی و خطورات قلبی خود را هم بازمی‌گوید. برخی از بزرگانی که در این کتاب معرفی شده‌ و افکار و عقایدشان برای مخاطب بیان شده است، عبارت‌اند از: ابوجعفر العرینی، ابویعقوب یوسف بن یخلف‌الکومی و صالح‌العدوی. ابن‌عربی همه‌ این 55 شیخ اندلسی را که از نظر گرایش‌های فکری، عرفانی و سیاسی،‌ گاه با یکدیگر تفاوت‌‌ها و اختلاف‌هایی کاملاً روشن دارند، از نزدیک دیده، و در سلوک عرفانی خویش از آن‌ها بهره برده است. پاره‌ای از این بزرگان هستند که در هیچ اثر دیگر نامی از ایشان برده نشده و تنها دیدار ابن‌عربی جوان نامشان را جاوید ساخته است. نویسنده‌ گاه در این رساله از مساجد، محله‌ها و شهرهایی نام می‌برد که امروز یا دیگر وجود ندارند یا اگر بقایایی از آن‌ها بر جای مانده باشد، باید آن‌ها را جست‌وجو و شناسایی کرد. بنابراین روح‌القدس نه تنها یک اثر عرفانی و حاوی شرح حال عارفان در دوره‌ای شکوه‌مند از تاریخ سرزمین‌های غرب اسلامی است، بلکه حاوی اسامی تاریخی و جغرافیایی و شامل نکاتی درباره‌ زندگی اجتماعی و سیاسی مردم آن دیار و آن دوران نیز است.
کتاب «صوفیان اندلس» را محیی‌الدین ابن‌عربی نوشته و سید رضا فیض ترجمه کرده و انتشارات هرمس به سال 1400 در 165 صفحه برای چهارمین بار منتشر کرده است.