کتاب «مبانی زبان‌شناسی عمومی» نوشته آندره مارتینه ترجمه هرمز میلانیان / انتشارات هرمس

زبان‌شناسی بررسی علمی زبان بشری است. بر پژوهشی می‌توان نام دانش نهاد که بنیاد آن مشاهده رویدادها باشد. انسان از دیرباز به زبان و چگونگی و منشأ پیدایش آن اندیشیده است. آثار باقی‌مانده از مصر قدیم حکایت از این دارند که مصریان در دوران فرعون سلمه سیسوس در زمینه زبان و ریشه‌های آن به تحقیق و تفحص می‌پرداختند. فیلسوفان توجه شایانی به معنای زبان و چگونگی آموزش آن کرده‌اند. در آن روزگار اندیشه و ارتباط انسان‌ها با یکدیگر و با محیطشان، بدون زبان، امری محال تلقی می‌شد. به اعتقاد راسیونالیست‌ها زبان‌آموزی استعدادی مادرزادی است. راسیونالیست‌ها با بیان دیده‌هایشان در پی اثبات موروثی بودن زبان بودند. اندیشه آن‌ها بر این اصل که افراد در اجتماعات مختلف قادر به آموختن موضوعات یکسانی هستند بنا شده بود. جبهه مقابل راسیونالیست‌ها، تجربه‌گرایان بودند. طبق نظر آن‌ها محیط و تأثیرات آن عامل اصلی زبان‌آموزی است. به اعتقاد تجربه‌گرایان عوامل محیطی و اجتماعی و تأثیرات آن‌ها بر حواس پنج‌گانه آدمی هستند که امکان یا عدم امکان آموختن زبان را باعث می‌شوند. آندره مارتینه زبان‌شناس برجسته فرانسوی و یکی از پیشگامان زبان‌شناسی نقش‌گراست. او یکی از اعضای مکتب زبان‌شناسی پراگ به ‌شمار می‌رود. مهم‌ترین دستاورد او در زبان‌شناسی آن است که از سطح توصیف زبانی فراتر رفت و وارد حوزه تبیین شد. «مبانی زبان‌شناسی عمومی» کتابی آموزشی، فشرده و موجز است، البته مقصود سبک نگارش نیست. این فشردگی از آن‌جا ناشی می‌شود که مارتینه با هدف پرداختن به تمامی زمینه‌های کارکرد و کاربرد و نیز تحول زبان تن‌ها در 6 فصل، خواننده را با متنی فشرده و موجز روبه‌رو می‌سازد.
کتاب «مبانی زبان‌شناسی عمومی» را آندره مارتینه نوشته و هرمز میلانیان ترجمه کرده و انتشارات هرمس به سال 1393 در 327 صفحه برای سومین بار منتشر کرده است.