کتاب «تاریخچه فلسفه زمان» نوشته آدریان باردون ترجمه حسن امیری‌آرا / انتشارات کرگدنa brief history of the philosophy of time

چه چیز زمان را تا این اندازه مرموز کرده است؟ ممکن نبود زمان، بیش از این، بخشی آشنا و بنیادین از وجود ما باشد. با این حال، به محض اینکه تفکر درباره آن را آغاز کنیم، درمی‌یابیم که هیچ موضوع دیگر رازآلودتر و وصف‌ناپذیرتر از زمان نیست. دست یازیدن به تفکر درباره زمان دشوار است، چرا که حتی به زبان آوردن افکارمان در این ‌باره دشوار است. به مسئله بنیادی زمان در طول تاریخ بسیار توجه شده است. دو واقعیت اساسی در این خصوص وجود دارد که اکثریت مردمان درباره آن توافق دارند. نخست ما رویدادها را چنان تصور می‌کنیم که گویی در ترتیب خاصی ‌آرایش یافته‌اند. اینکه اکنون چه چیز در حال وقوع است، به این بستگی دارد که ما کجای این ترتیب قرار گرفته باشیم. دوم ما رویدادها را به شکلی تصور می‌کنیم که در حال به ‌وجود آمدن و از بین‌ رفتن‌اند و در طول زمان، یا در زمان، دست‌خوش تغییر می‌شوند. اما به‌ نظر می‌رسد این دو خصوصیت زمان با هم در تعارض‌اند. اگر رویدادها در ترتیبی آرایش یافته‌اند، چگونه می‌توان گفت به وجود می‌آیند یا از بین می‌روند؟ آیا گذر زمان واقعیت دارد یا صرفاً جنبه ذهنی از تجربه ماست؟ اصلاً چگونه می‌شود رویدادی در زمان قرار گیرد؟ به طور شهودی مشخص است که توضیح این امر که توصیف زمانی جهان واقعاً به چه معناست، بسیار دشوار است. ممکن است به درستی این سؤال مطرح شود که میان رویکرد فلسفی به زمان و رویکردهای علمی، روان‌شناختی، جامعه‌شناختی، ادبی یا دیگر رویکردها به این موضوع چه تفاوتی وجود دارد.
کتاب «تاریخچه فلسفه زمان» را آدریان باردون نوشته و حسن امیری‌آرا ترجمه کرده و حسین شیخ‌رضایی ویرایش کرده و انتشارات کرگدن به سال 1400 در 216 صفحه برای سومین بار منتشر کرده است.