کتاب «قابلیتهای نمایشی شاهنامه» نوشته محمد حنیف / انتشارات سروشthe dramatic potential of shahname

شاهنامه اثر سترگ و گران‌سنگ ادبیات فارسی است که در طول قرون ماضی و به‌خصوص در تاریخ معاصر، منشأ اثر بوده و آثار بسیاری به تأسی از آن به نگارش درآمده یا از آن اقتباس شده است. کتاب «قابلیتهای نمایشی شاهنامه» یکی از این آثار است که بیان می‌کند نه تنها درهای جهان را نمی‌توان به روی مردم بست بلکه باید برای مقابله با پیام فرهنگی دیگران، پیام‌های جذاب را از طریق این پنجره‌های گشوده ارتباطات جهانی ارسال کرد. آثار فرهیختگانی چون سعدی و فردوسی و مولوی و… که سرشار از مضامین زیبا و بکر است، بخش مهمی از این پیام‌هاست که حاصل جست‌و‌جو در میراث ارزشمند گذشتگان است. از میان این آثار داستان‌هایی به چشم می‌خورند که بر خلاف بسیاری از حکایات برای تبدیل شدن به یک فیلمنامه یا نمایشنامه با انجام کمترین حذف و اضافه به اثری قابل تأمل تبدیل خواهند شد. افسانه‌ها و اسطوره‌های ادبیات کهن ایران، پشتوانه‌ای غنی برای ادبیات نمایشی حساب می‌شوند. موضوعاتی همانند عشق، نفرت، خشم، آلودگی، ساده‌دلی و… موضوع‌های عمومی همهٔ عصر‌ها و نسل‌ها بوده و هست که رمز ماندگاری این اثر‌ها را می‌توان نوشتن از درد مشترک همهٔ انسان‌ها بیان کرد؛ بر این اساس محمد حنیف در شش فصل عناوینی چون «شاهنامه و عناصر نمایشی»، «قابلیت‌های داستان رستم و اسفندیار»، «قابلیت‌های نمایشی داستان سیاوش و سودابه»، «مقایسهٔ جنبه‌های نمایشی داستان‌های پهلوانی شاهنامه»، «تاریخچه و مراحل اقتباس از شاهنامه»، «بررسی تطبیقی یک نمایشنامه با داستان‌های اصلی»، «مقابلهٔ دو صحنه از نمایشنامه رستم و سهراب پری صابری با اصل اثر»، «بررسی تطبیقی یک نمایشنامه حماسی اقتباس‌شده با اصل اثر» را از منابعی همچون مجلات‌ و روزنامه‌ها، پایان‌نامه‌ها، گفت‌وگو‌ها، منابع فارسی و لاتین را به صورت گسترده توضیح داده است.
کتاب «قابلیتهای نمایشی شاهنامه» را محمد حنیف نوشته و انتشارات سروش به سال ۱۳۹۶ در ۲۲۵ صفحه برای سومین بار منتشر کرده است.