کتاب «‌‌‌‌‌‌‌‌‌نصیرالدین طوسی، فیلسوف گفتگو» نوشته غلامحسین ابراهیمی دینانی / انتشارات هرمس

در میان فلاسفه مسلمان، خواجه نصیرالدین طوسی بیش از هر فیلسوف دیگری اهل گفت‌وگو بوده و این گفت‌وگوها را نیز در بسیاری از آثار خود منعکس ساخته است. از فلاسفه و اندیشمندانی که در قرن هفتم هجری می‌زیسته‌اند، کمتر کسی را می‌شناسیم که خواجه نصیرالدین طوسی به نوعی از انواع با او سخن نگفته باشد. حکیم طوس نه تنها با فلاسفه و اندیشمندان بزرگ زمان خود به‌رغم فاصله‌های بسیار دور و دراز جغرافیایی گفت‌وگو کرده و گاهی نیز مکاتباتی داشته است، بلکه حتی با اندیشمندان بزرگی که پیش از وی درگذشته‌اند، نیز به صورت پرسش و پاسخ یا اشکال و رفع اشکال، وارد محاوره و گفت‌وگو شده است. او به توانایی سخن و تأثیر شگفت‌انگیز گفت‌وگو سخت باور دارد و هوشمندانه در این راه گام برمی‌دارد. او از طریق گفت‌وگو با کسانی مانند محمدبن عبدالکریم شهرستانی به پاکی و پیراسته شدن علم کلام از انواع جدل و مغالطه کمک می‌کند و از این راه زمینه را برای رشد تفکر و شکوفایی فلسفه فراهم کرده است. او از طریق تعلیمات عالیه پیغمبران به درستی آموخته بود که سلاح سخن بسیار برّنده و اثربخش است. خود پیغمبران نیز از طریق سخن به هدایت و راهنمایی مردم پرداخته‌اند. کلام حق، دائم و جاویدان است و به همین جهت است که قرآن کریم معجزه همیشگی پیغمبر اسلام شناخته می‌شود. غلامحسین ابراهیمی دینانی در کتاب «‌‌‌‌‌‌‌‌نصیرالدین طوسی، فیلسوف گفتگو» به طور مفصل به زندگی و آثار خواجه نصرالدین طوسی پرداخته و پس از بحث و بررسی آثار متعدد و گوناگون این حکیم به این نتیجه دست یافته است که قدرت سخن و توانایی گفت‌وگو از جمله مهم‌ترین خصلت‌هایی است که می‌توان خواجه نصیرالدین طوسی را با این ویژگی مورد شناسایی قرار داد.
کتاب «‌‌‌‌‌‌‌‌‌نصیرالدین طوسی، فیلسوف گفتگو» را غلامحسین ابراهیمی دینانی نوشته و انتشارات هرمس به سال ۱۳۹۹ در ۵۶۰ صفحه برای هفتمین بار منتشر کرده است.