کتاب «درآمدی کوتاه بر آرمان‌شهر‌گرایی» نوشته لایمن تاور سرجنت ترجمه امیر یداله‌پور / انتشارات کرگدنutopianism : a very short introduction

هرگز نخواهیم دانست نخستین بار که کسی در رؤیای زندگی بهتر بود چه شخصی بود، اما چشم‌انداز‌هایی معطوف به جامعه‌ای بهتر در نخستین اسنادی که اکنون در دست ماست، از جمله لوحه‌های گلی سومری مربوط به 2000 سال پیش از میلاد، دیده می‌شود. نخستین آرمان‌شهر‌ها مانند رؤیا بودند، از مهار انسان بیرون و مخلوق طبیعت یا اراده خدایان. اما نقطه عطف در سنت آرمان‌شهرنویسی بی‌شک انتشار کتاب «یوتوپیا» اثر تامس مور است؛ اثری که در آن شعری در باب نا‌کجا‌آباد مطلوب خود سرود. همه آرمان‌شهر‌ها، چه نسخه‌های تاریخی و چه نوشته‌های مدرن، پرسشی واحد را پیش می‌کشند؛ آیا زندگی کنونی بهبودیافتنی است؟ و البته که جواب همه آن‌ها مثبت است. آرمان‌شهر‌نویسان زندگی فعلی را با زندگی آرمانی مقایسه می‌کنند و با اشاره به آن‌چه در زندگی کنونی بر سر جای خود نیست، پیشنهاد‌هایی برای بهبود وضعیت بیان می‌کنند. آرمان‌شهر‌گرایی نوعی رؤیا‌پردازی اجتماعی است، و انسان‌ها را بر‌می‌انگیزد تا با در پیش‌ گرفتن انواع عمل آرمان‌شهر‌گرایانه به دگرگونی واقعی، و نه خیالی زندگی روزمره بپردازند. مردمی که به اجتماع‌های ارادی الهام‌گرفته از آرمان‌ها می‌پیوندند. انتخاب کرده‌اند که با زندگی خود آزمایشی انجام دهند. آنان زیستن در کنار هم را انتخاب می‌کنند تا ارزش‌های مشترک خود را تقویت کنند، یا به اهدافی که پذیرفته‌اند دست یابند. اما شگفت اینکه آرمان‌شهر‌گرایانی که به قدرت سیاسی رسیده‌اند عموماً ویران‌شهر ساخته‌اند، و این سبب شده که سنت ویران‌شهر‌نویسی نیز به نوعی انعکاس وسیعی در ادبیات داشته باشد.
کتاب «درآمدی کوتاه بر آرمان‌شهر‌گرایی» را لایمن تاور سرجنت نوشته و امیر یداله‌پور ترجمه کرده و پریا عباسی ویرایش کرده و انتشارات کرگدن به سال 1400در 156 صفحه برای اولین بار منتشر کرده است.