کتاب «رساله فلسفی – منطقی» نوشته لودویگ ویتگنشتاین ترجمه مالک حسینی / انتشارات کرگدنtractatus logico-philosophicus

لودویگ ویتگنشتاین، فیلسوف اتریشی و شخصیتی بسیار تأثیرگذار بر فلسفه قرن بیستم بود که باب‌های زیادی را در فلسفه ریاضی، فلسفه زبان، و فلسفه ذهن گشود. از سال ۱۹۲۹ تا ۱۹۴۷، ویتگنشتاین در دانشگاه کمبریج تدریس کرد. فلسفه ویتگنشتاین، پژواکی از تحولات زبانی است که از اواخر سده شانزدهم، پدیدار گشت. این فیلسوف جسور و رادیکال در «رساله فلسفی – منطقی» مجموعه‌ای از گزاره‌های دقیق درباره زبان، منطق و واقعیت را با استفاده از یک سیستم شماره‌گذاری برای نشان ‌دادن روابط تو در تو بین گزاره‌ها ایجاد می‌کند. این کتاب که یکی از کارهای مهم در زمینه فلسفه است و بدون تردید با مقدمه درخشان برتراند راسل، تأثیر او دوچندان خواهد بود، اولین بار در سال 1922 منتشر شد، که ویتگنشتاین خود در تهیه نسخه خطی انگلیسی‌زبان آن کمک کرد. دانشجویان فلسفه و کسانی که شیفته تاریخ ایده‌ها هستند می‌توانند دانش و یافته‌های پیشین ذهن خود را به واسطه مباحث مطرح‌شده در این جستار عمق دهند. اگر به دنبال پاسخ این سؤال هستید که چطور می‌شود به واسطه زبان، ایده‌ها را بیان کرد، این کتاب می‌تواند کمک‌کننده باشد. او شما را در دالانی از روابط گسترده زبانی قرار می‌دهد که نحوه کارکرد آن برایتان مشخص خواهد شد، اما نه ساده‌انگارانه مانند زبان‌شناسان معاصر. او شما را با یک بحث فلسفی عمیق روبه‌رو می‌کند. رساله از یک سو بر رابطه اندیشه و زبان و از دیگر سو بر رابطه اندیشه و واقعیت متمرکز است؛ اما رویکرد آن به این رابطه به‌ کلی با دغدغه‌های معرفت‌شناختی‌ای که بعد از دکارت بر فلسفه غرب حاکم بود، فرق می‌کند. این‌جا تمرکز بر پرسش‌های منطقی یا معناشناختی‌ای است که از برخی جهات بر پرسش‌های معرفت‌شناختی و متافیزیکی مقدم‌اند.
کتاب «رساله فلسفی – منطقی» را لودویگ ویتگنشتاین نوشته‌ و مالک حسینی ترجمه کرده و انتشارات کرگدن به سال 1400 در 412 صفحه برای دومین بار منتشر کرده است.