کتاب «‌‌‌‌‌‌‌‌‌داستان‌های مثنوی» نوشته محمد قاسم‌زاده / انتشارات هیرمند

مثنوی معنوی مولوی بی‌شک بزرگ‌ترین اثر عرفانی فارسی است. شهرت این اثر سترگ از محافل خواص بیرون رفته و خوانندگان عامه نیز به آن روی آورده‌اند. جنبه‌های متفاوت این اثر باعث شده که هر کس در آینه آن خود را ببیند، اما در این میان مشکلاتی وجود دارد که خوانندگان غیرمتخصص را با معضلاتی روبه‌رو می‌کند. شیوه داستان‌گویی مولانا داستان در داستان است، به این صورت که گاه سررشته داستان اصلی را رها می‌کند و داستان دیگری را آغاز می‌کند. این پرش‌ها و وعظ‌های گوناگون بی‌شک در فهم داستان مانع ایجاد می‌کند. از طرفی خواننده‌ای که با دقایق و مفاهیم عرفانی آشنایی نداشته باشد، یا با اشارات و کنایات ادبی دمخور نباشد، بی‌شک در برابر مثنوی مولوی با مشکل مواجه می‌شود. این نکات باعث شده تا محمد قاسم‌زاده در کتاب «‌‌‌‌‌‌‌‌داستان‌های مثنوی» به سراغ مثنوی معنوی و تدوین آن به صورت دیگری رود تا طیف وسیع‌تری از خوانندگان از این اثر جاودانی بهره ببرند. نویسنده در کتاب پیش رو تعدادی از داستان‌های مثنوی مولوی را به نثر روان درآورده و در پایان هر داستان، شرح کوتاهی در باب نظرگاه مولانا و مقصود او از روایت داستان آورده تا خواننده ضمن داستان دریابد که چرا مولانا چنین داستانی را در مثنوی آورده است. هدف نویسنده از نگارش این کتاب این بوده که خوانندگان غیرمتخصص و حتی بسیاری از دانش‌آموختگان ادبیات فارسی نیز از این اثر بهره ببرند. اساس کار در تدوین این کتاب، بر مثنوی معنوی به تصحیح پروفسور نیکلسون انگلیسی است. نویسنده در شرح داستان‌ها هم بیشتر به کتاب ارزشمند «‌‌‌‌‌‌‌‌‌بحر در کوزه» دکتر عبدالحسین زرین‌کوب نظر داشته است.
کتاب «‌‌‌‌‌‌‌‌‌داستان‌های مثنوی» را محمد قاسم‌زاده نوشته و انتشارات هیرمند به سال ۱۳۹۹ در ۶۰۷ صفحه برای شانزدهمین بار منتشر کرده است.